De toogfilosoof
Het politiek dier in Zuhal Demir
“Laurette Onkelinx is mijn ergste vijand.”
Er was de fotoshoot en er was de heisa rond haar uitspraak over werklozen. En dan het onophoudend gehakketak met de vakbonden en Kris Peeters. ‘Never a dull moment with Zuhal Demir’ weten ze al een tijdje in het parlement. En sinds een paar weken hebben de kijkers van Terug Naar Eigen Land dat ook door. “Die vluchtelingen naar hier laten komen, dat is pas inhumaan.”
Tekst: Jeroen Denaeghel
Foto’s: Kris Van Exel
Hebben ze het dan over de scène met die Iraakse vrouw?
ZUHAL DEMIR: “Ja, die vrouw dacht dat ze in Europa een pak rechten had en zomaar een appartement zou krijgen. Ik heb haar terug met de voeten op de grond gezet. Bij ons is niks gratis, iedereen moet werken.”
Je ging ook meteen met reisgenoot Bert Gabriëls in de clinch.
“Dat was omdat die Bert van mijn vader een economische vluchteling maakte. ‘Gij zijt een goeie,’ zei hij. ‘Uw vader mocht wél naar België komen, maar die arme vrouw houdt ge tegen.’ Hij raakte me persoonlijk. (opgewonden) Mijn vader zijn ze komen halen, hé. De Belgische regering had gastarbeiders nodig omdat niemand nog in de mijnen wou werken. Hij was een economische migrant, vergelijk dat alsjeblieft niet met een economische vluchteling. Nooit heeft hij een uitkering gehad, laat staan een sociale woning. Geen integratiecursus ook, meteen travakken! Vanaf dag één zat hij honderden meters onder de grond.”
Wie zegt dat die vrouw hier niet wil werken?
“Die vrouw was minstens 55 jaar. Wat gaat die hier doen? Ze kent geen andere taal dan het Irakees en heeft niet gestudeerd.”
Kan ze hier niet gewoon komen kuisen?
“Besef jij wel hoeveel werklozen we momenteel hebben? Vijftig procent van de 2e § 3e generatie allochtonen heeft nog steeds geen werk. Ik stel voor dat we die eerst aan een job helpen, voor we er nog volk bij halen.”
“Ik heb daar ook twee jonge Syriërs ontmoet. Ze spraken geen Engels en waren maar tot 12 jaar naar school geweest. Ik heb het hen vlakaf gezegd: ‘Jullie kunnen in België niks komen doen.’”
Maar ze kunnen toch met hun handen werken? Hebben we geen tekort aan laaggeschoolde arbeiders?
“Dan ben je verkeerd geïnformeerd. Sla de lijst met de knelpuntberoepen er maar op na, we hebben vooral nood aan hooggeschoolde technici. We evolueren naar een diensten- en kenniseconomie, maar dat weten die vluchtelingen natuurlijk niet. Ze denken dat het manna hier uit de hemel valt. ‘In België krijgt ge 2000 euro,’ zei iedereen me daar. Die info van krijgen ze van mensensmokkelaars. Met de flyers in de hand, net zoals touroperators, prijzen hun paradijselijke bestemmingen aan: in Nederland krijg je dit, in Frankrijk dat… Zweden was de Club Med van Europa, nipt gevolgd door Duitsland. Merkel is in die kampen een heilige. Ik zag een pak vluchtelingen die haar foto als screensaver op hun Iphone hadden staan. ‘Mutti Merkel has invited us,’ vertelden ze me aldoor. Theo Francken kennen ze nog niet. Houden zo, zou ik zeggen.”
Je kan het die vluchtelingen niet kwalijk nemen dat ze naar Europa vluchten.
“Inderdaad, dat is hun volste recht. Ik zou ook geen minuut langer in die kampen willen blijven. Maar er is ook nog een economische realiteit: we hebben gewoon geen werk voor die mensen. Dat wijzen de werkloosheidscijfers uit: na 4 jaar is nog maar 40% van de erkende vluchtelingen aan het werk. Voor elke vluchteling die je erbij neemt, ga je dus quasi zeker een extra werkloze creëren. Constant heb ik me daar dezelfde vraag gesteld: ‘Wat gaan we met al die mensen in België doen?’ Ik vond geen oplossing en dat frustreerde me. Want naast politica, ben ik ook een mens. Ik heb ook zitten bleiten, hoor.”
Ik heb het gezien. Toen die vader geen geld genoeg had om de mensensmokkelaars te betalen en dan maar overwoog om een nier van z’n dochtertje te verkopen. Ik zat zelf te janken.
“Vooral toen dat meisje vertelde dat ze dokter wou worden, kreeg ik het lastig. Je weet dat ze wellicht nooit die kans zal krijgen. Het zit niet in de aflevering, maar op een bepaald moment is ook die vader beginnen huilen. Toen ben ik pas echt gekraakt. Ik zag de pure wanhoop in zijn getekend gezicht. Dat beeld vergeet ik nooit meer.”
Vreemd, je beseft dat de biotoop waarin dit meisje leeft haar droom in de weg staat, maar toch wil je haar de kans niet geven om eraan te ontsnappen.
“Dat is inderdaad het schizofrene van de situatie. Als mens heeft me dit enorm geraakt, maar ik ben ook politica en dan draag je een verantwoordelijkheid die dit overstijgt. Wat gaan we met al die mensen te doen? Het zijn er geen honderdduizend meer, maar miljoenen die naar Europa willen oversteken. We kunnen die toch niet allemaal opvangen? Ik moet ook verantwoording afleggen aan de mensen die op me gestemd hebben. Ik ben volksvertegenwoordiger van de Vlamingen, niet van de vluchtelingen.”
“We slagen er hier al niet in om onze eigen mensen van de nodige zorgen te voorzien. De wachtlijsten als één bekeken voor ouderen- en jeugdzorg? Je moet kamperen voor de schoolpoort om je kind in te schrijven. Als we onze eigen mensen nog niet kunnen helpen, hoe gaan we dit dan met de rest van de wereld doen?”
Je argumentatie houdt steek, maar toch vind ik het bizar dat net een migrantendochter zo koel en berekend is. Want vandaag zit er in een Noord-Irak een kleine Zuhal met een papa die ook graag in België wil werken. Desnoods op zijn blote knieën in de rioleringen.
“Ik besef dat ik heel veel geluk gehad heb. Mocht de Belgische regering toen niet op zoek geweest zijn naar migranten, dan zat ik wellicht nu zelf in zo’n kamp.”
Het ontlokte ook bij Martin Heylen verbazing. “Als Koerdische ben je trots op de Peshemerga’s, maar toch wil je niet dat we jouw volk opvangen,” zei hij. Waarom ben je zo’n harde tante?
“Ik ben helemaal niet hard, integendeel. Ik ben zeer humaan, maar wel realist. Je bent nét hard als je zegt: ‘Kom maar allemaal af!’ Dàt is pas inhumaan. Weet je waarom? Omdat er dan weer duizenden gaan verdrinken. Trouwens, die Koerden vluchten niet naar België, hé. De Peshmerga’s blijven vechten voor hun land. Er stelt zich ook een ethisch dilemma: wie ga je helpen en wie niet? Nu hebben we enkel de rijke vluchtelingen opgevangen. Want enkel mensen met geld kunnen mensensmokkelaars betalen en de oversteek maken. Ik vind dat enorm onrechtvaardig. De échte arme sukkelaars zitten daar nog altijd en niemand kijkt ernaar om. Ze vriezen dood in hun flinterdunne tenten. Ik vraag me eigenlijk af of we de Verenigde Naties, die verantwoordelijk zijn voor de voorzieningen daar, nog au serieus moeten nemen. De vluchtelingenkampen in Irak en Turkije zijn mensonterend, ik zou er zelfs geen schapen in houden. We kunnen die mensen niet aan hun lot overlaten. We moeten daar dringend wijken met ziekenhuizen en scholen oprichten. Via een Europees fonds, maar ook met de steun van onze vrienden uit Saoudie-Arabië en Qatar. Ik geef ootmoedig toe dat Europa fouten heeft gemaakt, maar dat die rijke oliestaten nog geen poot hebben uitgestoken, is pas écht hallucinant.”
Oog in oog met IS
Heeft het nog veel gekletterd tussen jou en Gabriëls?
“Nog twee keer. En met Ish ook. Hij vindt dat de overheid hier niet genoeg voor de allochtonen doet. Ja, dan steiger ik. Ze krijgen hier alle kansen – ik ben als allochtoon gratis naar de Unief kunnen gaan, dat zou in Turkije en de rest van de Arabische wereld geen waar zijn. Soit, naarmate het programma verder evolueert, zal je zien dat sommigen van mening veranderen. Bert Gabriëls, wiens vertrekstandpunt ‘Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen’ was, gaf tijdens het eindgesprek toe dat hij volledig op mijn lijn zat.”
Op een bepaald moment zitten jullie op 2 km van de frontlijn met IS. Je ziet hun vlag zelfs wapperen door de verrekijker. Wie stond in voor jullie veiligheid?
“Een Australische veiligheidsfirma. Je krijgt een kogelvrije vest, een helm, maar uiteindelijk ben je daar niet zoveel mee als ze een bom op je droppen (grijnst). Al was dat risico volgens hen klein. Ze waren verbazend goed op de hoogte van de ontwikkelingen aan de frontlijn. Om de tien minuten kregen ze vanuit Australië een update waar er zou gebombardeerd worden.”
“Echt schrik had ik pas in zo’n vluchtelingenboot. Jean-Marie Dedecker heeft me echter gerustgesteld. Hij zei me dat hij redder was en me meteen zou achterna springen. Uiteindelijk was onze boot nog fatsoenlijk. Wij zaten er met 6 comfortabel in, maar op zee zag ik eenzelfde bootje maar liefst 60 man verschepen. Mijn mond viel open van verbazing toen de Griekse kustwacht niet hén, maar ons vergezelde.”
Zeg je nu dat de Griekse kustwacht bewust vluchtelingen laat verzuipen?
“’t Ja, dat weet ik niet. Ze doen gewoon alsof ze hen niet zien. En als ze aan het Griekse vasteland aankomen, krijgen ze meteen een briefje in hun handen dat ze het land binnen de 15 dagen moeten verlaten.”
Hoe stond de partijtop tegenover je deelname? Hadden ze geen schrik dat ijzeren Demir als watje Zuhal zou terugkeren?
“Ze stonden volop achter mijn deelname. Eerlijk, ik had vooral zelf schrik dat mijn deelname m’n principes op de helling zou zetten. Maar het tegendeel was waar: voor mijn vertrek was ik voor een spreidingsplan van vluchtelingen in Europa, vandaag weet ik dat dit dweilen met de kraan open is.”
Klopt het dat je elke dag via Skype communicatieadviseur Pol Van Den Driessche moest briefen over de opnames?
“Neen, ik heb geen instructies van de partij gekregen. Of toch, eentje van Bart (red; De Wever): ‘Wees voorzichtig en kom veilig terug thuis.’ Wat ik niet wist, is dat hij zelfs naar de producer, Klaus Van Isacker, heeft gebeld om hem de levieten te lezen. ‘Draag zorg voor die Demir, ik wil ze levend terug. Dat is jouw verantwoordelijkheid!’ Ik vond dat wel lief van hem. En ik moet zeggen dat het effect had: Klaus is de hele trip niet van mijn zijde geweken. (lacht)” Ik heb gehoord dat De Wever nogal zenuwachtig wordt van het asielbeleid van Franken. Het is ‘te soft’ naar zijn gevoel. Hij vreest kiezers te verliezen aan het Vlaams Belang. Hij zou zelfs overwogen hebben om de regering over de vluchtelingencrisis te laten vallen. Klopt dat?
“Neen. Ik zit ook in het partijbestuur en er is algemene eensgezindheid dat Theo z’n beleid het juiste is. Bart heeft Theo zelfs tijdens zijn nieuwjaarspeech in de bloemetjes gezet. En terecht. Stel je voor dat Laurette Onkelinx op Asiel zat. Dan zaten er hier geen dertig- maar driehonderdduizend vluchtelingen.”
Islam 2.0
‘Ik heb schrik om binnen twee maanden niet meer in een kort rokje te kunnen rondlopen,’ vertelde je in HUMO. En dat met de lente in aantocht. Vanwaar je angst?
Ik vrees dat het vrouwbeeld van veel vluchtelingen niet altijd strookt met onze Westerse waarden. Eens een vrouw een minirok draagt, denken sommige moslimmannen dat ze er zomaar kunnen aanzitten. Ik wil niet dat zij gaan bepalen hoe ik me moet gedragen en hoe ik erbij mag lopen. En dat is niet zo ver van ons bed als we denken. Zie maar naar wat er in Keulen en in Leopoldsburg gebeurde (red; een vechtpartij omwille van een meisje die geen hoofddoek wou dragen). Ik vind trouwens dat de feministen hier een kans hebben laten liggen.”
Je bedoelt dat ze geen verwijzing gemaakt hebben naar de vrouwonvriendelijke moslimcultuur?
Precies. Ik heb de indruk dat veel feministen hoofd- en bijzaak niet meer van elkaar kunnen onderscheiden. Ze ergeren zich meer aan een man die hen op straat nafluit dan aan de aanrandingen die gebeurd zijn op het Trahirplein en in Keulen. Eerlijk, zo’n bouwvakker die me nafluit, ik vind dat zelfs sympathiek. Maar waar ik niet tegen kan, is een man die me ongewenst aanraakt. Tientallen keren werd ik al bepoteld tijdens het joggen: op je poep kletsen, in je bil knijpen… En sorry, tot nu toe was de dader altijd een allochtoon, nooit een Vlaamse man. Als mannen heropgevoed moeten worden, is het wel binnen de moslimcultuur. Maar niet één feministe durft dit te zeggen. Dat ontgoochelt me.
Schuilt er in jou een feministe?
Goh, ik ben geen Dolle Mina, maar ik wil wel gelijkwaardig als een man behandeld worden. ‘Heb je geen schrik voor je geloofwaardigheid?’ hoorde ik constant na mijn P-shoot. Terwijl niemand die vraag stelde aan Jean-Luc Dehaene toen hij de jolige cowboy op een rodeostier uithing. Dat heeft me wel gestoord. Maar dat verdwijnt in het niets met wat vrouwen in bepaalde Arabische landen nu meemaken.
Je bent zelf een moslim. Een aleviet. Ik heb me in die religie verdiept en was aangenaam verrast. Het lijkt me een Islam 2.0, met respect voor andere religie’s en een gelijkwaardigheid tussen man en vrouw.
“Inderdaad. En we mogen zelfs alcohol drinken! (tikt haar wijnglas tegen het mijne) De alevieten zijn een minderheidsstroming binnen de islam, maar wel de tweede grootste in Turkije. Er zitten humanistische en spirituele accenten in, vandaar dat andere moslims ons vaak als heidenen aanzien. We hebben dat trouwens met ons familie aan den lijve ondervonden toen we in de mijncité van Genk aankwamen. Plots werd mijn vader aangesproken door Turkse en Marokkaanse mannen omdat mijn moeder geen hoofddoek droeg. Ze gaven ons ook onder ons voeten omdat we geen ramadan hielden. Uit miserie zijn we naar een blanke wijk moeten verhuizen. Vandaar dat ik zo op mijn hoede ben voor de conservatieve moslims die hier nu neerstrijken. We mogen daar niet naïef in zijn, ze gaan hun waarden opdringen. Ik heb het zelf meegemaakt.”
Toch vreemd dat binnen de Islam de interpretatie van de Koran zo hard kan verschillen. Bij de soennieten mag je vrij en vrank op je vrouw meppen, terwijl het bij de alevieten uitdrukkelijk verboden is.
“Alles hangt af hoe je de Koran interpreteert hé. Soennieten doen dat letterlijk, woord voor woord, en gaan daardoor gruwelijk de mist in. Als wij de bijbel letterlijk zouden interpreteren wordt de vrouw uit de rib van de man geboren… Wij volgen trouwens de profeet Ali en niet Mohammed, dat scheelt ook een slok op de borrel.”
‘Laat je hart, je hand én je tafel open voor anderen,’ is één van z’n uitspraken. Als je dat transfereert naar de vluchtelingencrisis, ben je niet zo goed bezig. Er zit te weinig volk rond je tafel, Zuhal.
“Neen, dat wil vooral zeggen dat je voor elkaar moet zorgen. Je interpreteert het te letterlijk.”
Je lult je er goed uit.
“Toch niet. Zorgen voor iemand betekent niet ‘kom maar allemaal in mijn huis wonen’. Want dan eten ze in een mum je frigo leeg en hebben ze niks meer. Ze daar ter plekke helpen is ook ‘zorgen voor’. Het beste is nog altijd dat die mensen in hun thuisland blijven – weliswaar in veilige en menswaardige omstandigheden – en uiteindelijk hun land gaan heropbouwen.”
De geit van Kris Peeters
Ook in de nationale politiek schuw je het conflict niet. Wie duw je het liefst een slagroomtaart in het gezicht: Kris Peeters, Laurette Onkelinx of Rudy De Leeuw?
“Oei, daar moet ik over nadenken. Alleszins Kris Peeters niet. Dat vind ik nog een mooie man, die gaan we langs de kant zetten.”
Ik respecteer je esthetische keuze, maar het gaat nu effe over de inhoud.
“Kris is geen politieke vijand, hij heeft alleen af en toe wat peper in zijn gat nodig. Ik jaag hem aan als hij weer eens niet kan beslissen. Dan zeg ik: ‘Komaan Krisje, vooruit met de geit, jongen.’(lacht)”
“De Leeuw en Onkelinx zijn een ander paar mouwen, da’s kiezen tussen de pest en de cholera. Doe me toch maar Laurette, zij is m’n worst enemy. En dat heeft ze te danken aan de manier hoe ze Theo Francken bij de regeringsverklaring aanpakte. Ik hoor de laarzen al in de gangen marcheren… Dat was alle fatsoen voorbij. Wie iemand out of the blue een fascist noemt, verdient eigenlijk geen plaats in het parlement. Zij heeft voor mij ook als mens afgedaan.”
En Catherine Fonck?
“Die was gewoon jaloers op mijn fotoshoot in P-magazine.”
Juist, omdat die fotoshoot in het parlement plaats vond, zag ze hierin een manoeuvre van de N-VA om de Belgische staatsinstellingen in diskrediet te brengen.
“Wat een kwakkel. Geen haar op mijn hoofd die er toen aan dacht om het Belgisch gezag te ondermijnen of te beledigen. Als het zo makkelijk zou zijn, dan deed ik tien van die shoots.”
Eén van jouw stokpaardjes is van leer trekken tegen stakers. En dat voor de dochter van een vakbondsdélégué.
“Hola, ik ben niet tegen stakers, alleen moeten ze twee dingen respecteren: mensen die willen gaan werken moeten ze laten werken en je mag de economie geen schade aanrichten.”
Dat is hetzelfde als aan een poes vragen om niet te miauwen. Ook tijdens de legendarische mijnstakingen was er economische schade.
“Akkoord, maar toen gingen er jobs verloren. Wie daarvoor staakt, kan op mijn begrip rekenen. Ik heb problemen met politieke stakingen. De mensen hebben gestemd op deze regering, dat ze zich dan ook neerleggen bij hun beslissingen. Als Rudy De Leeuw aan politiek wil doen, wel dat hij dan op een lijst gaat staan.”
Je bent een politiek beest, hé?
“Alles vertrekt vanuit een verontwaardiging. Daar ligt mijn passie voor de politiek. Onlangs zag ik een bejaard vrouwtje dat veertig jaar gewerkt had en maar duizend euro pensioen kreeg. Dan word ik woest.”
Dat was net één van de reden waarom de mensen vorig jaar staakten.
“Neen, ze staakten omwille van de indexsprong en omdat ze niet meer op hun 59e op pensioen mochten. Sorry, als we onze welvaartstaat willen behouden, zit er niks anders op dan langer te werken. Daarom vind ik de toestand van dat vrouwtje zo schrijnend: die heeft écht lang gewerkt, maar krijgt te weinig. Voor alle duidelijkheid: dat is een gevolg van het paars beleid, wij proberen die lage pensioenen omhoog te trekken.”
Ik hoor bijna een socialist praten.
“Ik ben sociaal. Ik kan niet tegen onrechtvaardigheid. Ik kom uit een arbeidersgezin en realiseer me dat het voor sommige mensen écht knokken is in het leven.”
Daarom verbaasde die ene uitspraak van jou me zo: “Als werklozen merken dat ze hun rekeningen niet meer kunnen betalen, zullen ze harder hun best doen.” Je wou de werkloosheidsuitkeringen laten uitdoven, maar er zijn sukkelaars die altijd hulp zullen nodig hebben.
“Je hebt gelijk, dat was niet mijn verstandigste uitspraak. Bepaalde mensen zijn niet in staat om te werken, hoezeer ze ook zouden willen.”
Sjiek dat je dat durft toegeven, veel politici zouden nu rond de pot draaien.
“Ik zit zo niet in elkaar. Die uitspraak was niet oké, punt. Ik had me gebaseerd op een studie die aantoonde dat als je werklozen binnen de twee jaar hun uitkering afneemt, ze intensiever naar een job gaan zoeken. Alleen mag je die redenering niet toepassen op àlle werklozen. Ik wou enkel onze sociale zekerheid bewaken. Als we de zwakken in onze maatschappij willen blijven helpen, moeten we de profiteurs van het systeem eruit knikkeren.”
Waarom ben jij ooit lid geworden van de N-VA?
“Omdat ik het als Koerdische belangrijk vind dat elk volk zijn taal kan spreken. Dat elk volk kan kiezen voor een bepaald beleid. En dat elk volk ook recht heeft op een land. Ik ben een volksnationalist.”
Je kan de Koerdische situatie toch niet vergelijken met de Vlaamse? De Koerden worden nog steeds door de Turken onderdrukt. Jouw partij zeurt over wat euro’s die van Vlaanderen naar Wallonië verkassen.
“We werden toch onderdrukt door de Franstaligen? We staan nu inderdaad verder, maar dat hebben we net te danken aan die ontvoogdingsstrijd. En een transfer van 8 miljard naar Wallonië, is niet ‘wat euro’s’, hé.”
Wordt het niet eens tijd om met dat communautaire gekissebis te kappen? De meeste Vlamingen zijn dat al lang moe. En de N-VA beseft dat, want de voorbije verkiezingscampagne werd er met geen woord over de Vlaamse onafhankelijkheid gerept.
“We hebben ons gerealiseerd dat we voor die onafhankelijkheid nooit een politieke meerderheid zouden vinden. Dus gaven we dan maar voorrang aan de socio-economische problemen. En dan stellen we vast dat we in Vlaanderen geld te kort komen voor bejaardenzorg, maar wel doodleuk 8 miljard aan Wallonië schenken.”
Is het niet de taak van een bemiddelde regio om een arme regio in datzelfde land te ondersteunen? Zou je ook protesteren als de Turkse overheid de Koerden sponsorde?
“Ze zijn net arm en worden niet gesponsord! Je hebt er amper ziekenhuizen.”
En vind je dat rechtvaardig?
“Neen.”
Wel, zou het dan rechtvaardig zijn als we de Walen niet hielpen?
“Goed, zolang we samenblijven, moeten we elkaar helpen. Maar ik wil wel graag wat meer transparantie. De werkloosheidscijfers blijven er stijgen, dus vraag ik me af wat ze daar met dat geld doen. By the way, toen Vlaanderen armer was, kwam er ook geen geld van hen naar ons, hé.”
Flair d’Anvers
Wat mag ik over je privéleven weten?
“Dat ik momenteel stapelverliefd ben op een man die actief is in de politiek. That’s it.”
Toch niet Johan Van Overtveldt? In de Story vergeleek je hem met een knappe Viking.
“Neen, mijn lief werkt achter de schermen. Maar ik vind Johan écht wel een aantrekkelijke man. Mooie blauwe ogen, een groot postuur, intelligent… En hij is grappig. Bovendien val ik op oudere mannen.”
Wie is de stouterik die in het parlement al eens ongevraagd op je poep slaat?
“Daar mag ik van onze voorzitter écht niks over zeggen.”
Goed, ik noteer: geen billenkoek voor Zuhal. Ook niet in de bedstede?
“No comment. (schatert) Laat het ons over iets anders hebben. Wist je dat ik nog voetbal heb gespeeld. Bij Flair d’Anvers, de vrouwenploeg van de Antwerpse balie. Ik stond in de goal. Ik moest de ballen pakken… (giechelt)”
Niet dat je uit bed moet klappen, maar ik heb gehoord dat moslima’s opgeleid worden om hun man zo goed mogelijk te soigneren. Ook seksueel. Klopt dit?
“Dat soigneren klopt ergens wel, maar dan vooral via de maag. Op mijn acht jaar stond ik al een hele dag met mijn moeder in de keuken. ‘Uw man gaat van u houden, als hij van uw eten houdt, zei ze.”
Had ze nog andere tips?
“Nee, daar bleef het bij. (lacht) Seks kwam echt niet ter sprake, hoor. Of toch niet on the record.”
Goed, ik heb nog wel even tijd. Nog een wijntje, Zuhal?