Woensdag 3 oktober 2018, half twaalf ’s avonds. Bart Vertenten (30) drinkt met zijn assistenten nog een glas in de bar van de Holiday Inn, in Eindhoven. Een paar uur eerder heeft hij de UEFA Youth League match PSV – Inter Milaan in goede banen geleid. In de lobby duikt een bekend gezicht op: de Servische topscheidsrechter Milorad Mazic, zowat de beste scheidsrechter ter wereld. De man heeft net PSV-Inter bij de grote jongens gefloten en maakt een praatje met zijn Belgische collega. Het gesprek gaat al snel over een gemeenschappelijke kennis: Déjan Veljkovic. Vertenten is niet verbaasd. ‘De Jean’, zoals Vertenten Veljkovic noemt, pocht al lang met zijn band met Mazic. Hij kent hem al jaren en zijn assistent – Danila Grujic – ook in de hotellobby aanwezig, komt zelfs uit Veljkovic’ geboortedorp. Op het einde van het gesprek slaat Mazic, die vorig jaar de CL-finale tussen Real Madrid en Liverpool floot, Vertenten op de schouder. ‘Doe mijn goede vriend Déjan de groeten.’ Vertenten knikt. Hij weet niet dat een week later diezelfde Déjan zijn grootste nachtmerrie zal worden.
Op 10 oktober, vroeg in de ochtend, worden de scheidsrechters Bart Vertenten en Sébastien Delférière gearresteerd. Uit telefoontaps blijkt dat ze veelvuldig contact hadden met de makelaar Déjan Veljkovic. Die wordt beticht van witwassen en matchfixing. Voetbalminnend België staat op zijn kop. Waarom zoeken de twee beste scheidsrechters van ons land het gezelschap van een malafide voetbalmakelaar op?
INSIDER 1: “Zowel Vertenten als Delférière dachten dat Veljkovic hen kon helpen bij hun carrière. Om te beginnen kent Veljkovic iets van voetbalarbitrage. Zijn vader was scheidsrechter. Vertenten belde vaak na een match met Déjan. Hij was zijn klankbord. Maar het meeste indruk maakte hij met zijn relaties. Veljkovic kende iedereen in het voetbalwereldje: spelers, bestuursleden, maar ook de top van de scheidsrechterswereld. Daarmee heeft hij Vertenten en Delférière een rad voor de ogen gedraaid.”
Rewind naar maart 2014. Voor het eerst mag Bart Vertenten de FIFA-badge opspelden. Hij is 25 en de jongste Belgische ref ooit die een internationale wedstrijd leidt. Van enig contact met Déjan Veljkovic is nog geen sprake, maar een internationaal jeugdtornooi in Servië zal daar verandering in brengen. Vertenten en zijn assistenten worden er begeleid door een lokale scheidsrechter: Grujica Tomic. Een week lang vergezelt Tomic het Belgische scheidsrechtertrio en er ontstaat een vriendschapsband. Op het einde van het tornooi vraagt Tomic of Vertenten een dvd met scoutingsmateriaal aan een Servische makelaar in België wil bezorgen. Zijn naam: Déjan Veljkovic. Een week later ontmoeten Veljkovic en Vertenten elkaar in het Ibis-hotel van Aalst. Veljkovic start meteen zijn charmeoffensief. Hij heeft het over zijn grote passie: de voetbalarbitrage. Dat heeft hij met de paplepel van zijn vader meegekregen. ‘Ik ben een kenner. Ik zag je bezig, je wordt een grote. Net zoals mijn goede vriend Milorad Mazic,’ zegt hij. De jonge Vertenten is onder de indruk. Zeker als Veljkovic later een foto doorstuurt waarop hij poseert met Frank De Bleeckere. De Bleeckere begeleidt op dat moment de Belgische scheidsrechters, hij beslist welke matchen Vertenten mag fluiten, en is dus bepalend voor de groei van Vertentens carrière. ‘Die vreemde Serviër met zijn connecties is belangrijk voor me’ denkt Vertenten. Hij blijft daarom contact met Veljkovic houden. Eén keer gaan ze samen iets eten. Met hun partners, in Danieli Il Divino, een bekend Italiaans restaurant in het Antwerpse. Een avond met véél namedropping: Ivan Leko, Vincent Mannaert, Herman Van Holsbeeck, Milan Jovanovic – het zijn allemaal goede vrienden van Veljkovic. Zelfs met de échte big boys uit de voetbalwereld, zoals de Sloveen Alexander Ceferin, nu voorzitter van de UEFA, heeft hij een goede band. De jonge Vertenten hangt aan zijn lippen. Bij de afsluitende limoncello weet Veljkovic: het paard van Troje is binnen.
Ondertussen neemt de carrière van Vertenten een vlucht. De Bleeckere ziet in de jonge assistent-radioloog zijn opvolger. Hij wil Vertenten klaarstomen voor de absolute top, maar in de zomer van 2015 wordt hij door Paul Allaerts opzij gezet. Die laatste is op dat moment de technische directeur van de KBVB. Hij is heel goed bevriend met de CEO Steven Martens en Anderlecht-manager Herman Van Holsbeeck. Ook met Pierre François, de voorzitter van de Pro League, klikt het. Allaerts heeft nu twee petjes – technisch directeur en scheidsrechterbaas – op en dat komt de bobo’s van de voetbalbond goed uit. De clubs willen immers graag meer invloed hebben in de arbitrage.
INSIDER 2: “Het was algemeen geweten dat François en Allaerts vaak over scheidsrechterlijke aangelegenheden overlegden. Maar volgens de regels van de UEFA mag dat niet: het scheidsrechterdepartement moet strikt van de clubs gescheiden zijn. Maar hier in België gaat er geen maand voorbij of de clubs gaan zich moeien: met schorsingen, met de VAR, met matchaanduidingen. Herinner je Bart Verhaeghe, na de gecontesteerde match Club Brugge – Anderlecht, die ziedend een gesprek met Johan Verbist, de huidige scheidsrechterbaas, eiste. Of Pierre François die in een open brief aan Verbist het ontslag van videoref Yves Marchand vroeg. Ze denken dat ze zich dat kunnen permitteren omdat ze de scheidsrechterbaas zijn loon betalen. Eigenlijk is dat geen gezonde situatie. Dat was wellicht wat Peter Bossaert, de nieuwe CEO van de voetbalbond, bedoelde toen hij het had over de belangenvermenging die moest stoppen.”
Maar eind december 2015 mag iedereen nog vrij en vrank met elkaar op de koffie. Op 22 december licht de gsm van Bart Vertenten op. Veljkovic heeft hem een foto van scheidsrechterbaas Allaerts doorgestuurd. Ze zitten samen op restaurant en hebben het over Vertentens volgende match: Waasland-Beveren tegen Lokeren. Veljkovic maakt een grapje. ‘Ge weet toch dat Bart van Beveren is,’ zegt hij tegen Allaerts. Vertenten wou zelf niet in zijn thuisbasis fluiten, maar Allaerts vindt het allemaal prima. Bij Vertenten is het zaadje geplant : hij denkt dat Veljkovic met Allaerts zijn matchen bedisselt. “Ik mag Veljkovic vooral niet tegen me krijgen, anders kan ik het bij Allaerts vergeten,” laat hij zich meermaals ontvallen.
INSIDER 2: “Stel je eens in de plaats van Vertenten. Als je ziet dat je baas én je groot idool ongegeneerd optrekken met Veljkovic, waarom zou jij dan niet met de man mogen praten? Bovendien is er vanuit de voetbalbond nooit aan de scheidsrechters gevraagd om afstand van makelaars en clubbestuurders te nemen. Integendeel: het was Frank De Bleeckere die zei dat scheidsrechters uit hun ivoren toren moesten komen. Dat ze goede contacten met clubs, spelers en journalisten moesten onderhouden. Daarvoor voerde hij zelfs mediatraining in. De Bleeckere vond een sociaal imago heel belangrijk en hamerde op een goede perceptie in de media. Toen Delférière onlangs in het RTBF-programma La Tribune zat, vonden ze dat bij de bond fantastisch. Begrijpelijk, als je hun deontologische code leest, moet je zoveel mogelijk op de schoot van journalisten, trainers en makelaars gaan zitten. Met die tekst, geïnspireerd op de filosofie van De Bleeckere, hebben ze de scheidsrechters in de armen van de makelaars gedreven.”
Bij puntje 10.1, staat het er zwart op wit: ‘De scheidrechter en zijn assistent engageert zich om hoffelijke relaties met de media te onderhouden (…), goede relaties met de trainers op te bouwen (…), en positief waargenomen te worden door de supporters en door degenen die belang hechten aan het voetbal.’ Kortom, als Delférière en Vertenten goede relaties onderhielden met Veljkovic – die hecht nogal belang aan het voetbal -, is dit precies wat de deontologisch code van de voetbalbond hen voorschreef.
De dag van zijn arrestatie is Vertenten zich van geen kwaad bewust. Ja, er waren contacten met Veljkovic. Et alors? Waarom zou hij met die man niet over arbitrage mogen praten? Maar dan valt het woord matchfixing en komen de geluidsopnames op tafel. De speurders zijn vooral geïnteresseerd in de gesprekken tussen de twee in aanloop van de match Antwerpen – Eupen. Eén conversatie springt eruit: ‘Het is belangrijk dat Antwerpen wint,’ zegt Veljkovic. Waarop Vertenten antwoordt: ‘Dat weet ik.’ Veljkovic wil het in degradatiegevaar verkerende KV Mechelen helpen en daarom moet Antwerpen winnen en zoveel mogelijk scoren tegen concurrent Eupen. Als één week later Vertenten voor Antwerp een onterechte penalty fluit, gaat Veljkovic pochen bij Thierry Steemans, de financiële directeur van KV Mechelen. ‘Die penalty was fantastisch,’ zou hij gezegd hebben. De speurders zijn overtuigd: Vertenten zit in de zak van Veljkovic.
INSIDER 2: “Ik heb twee bedenkingen. Ten eerste: waarom zou een scheidsrechter niet aan de telefoon mogen bevestigen wat elke sportliefhebber weet? Bovendien kan ‘Het is belangrijk dat Antwerp wint’ ook slaan op Antwerp zelf. The Great Old was nog volop in running voor Play-Off 1. Als Antwerp zou winnen tegen Eupen, was dat inderdaad een goede zaak voor Mechelen, maar evengoed voor Antwerp. Ten tweede valt het op dat de belastende uitspraken vooral van Veljkovic komen en vaak aan derden gericht zijn. Hij pakt tegen bestuursleden van KV Mechelen uit dat Vertenten in zijn zak zit, en dingen voor hem regelt, maar tot nu toe heb ik daarvan nog geen sluitend bewijs gezien. Hij kan dat allemaal verzonnen hebben om gewoon indruk te maken.”
INSIDER 1: “Ik stel me bepaalde vragen bij het onderzoek. Ik weet uit goede bron dat de lijnrechter Yves De Neve en de controleur van de match Antwerp-Eupen nog niet zijn verhoord. Ook het wedstrijdrapport is nog niet opgevraagd. Daarin staat letterlijk dat de lijnrechter de beslissing van Vertenten moest corrigeren. Het ziet ernaar uit dat het gerecht de voetbalbond wil ontzien. Ook Pierre François, de CEO van de Pro League, werd nog niet ondervraagd. Hij besliste om géén videoref naar het belangrijke duel Antwerp-Eupen te sturen. Nochtans was het eerst de bedoeling dat er wel een VAR zou zijn. Hij was weliswaar geboekt voor Zulte Waregem-Anderlecht, maar Essevee hoefde hem niet; ze mochten hem naar dat belangrijker duel sturen. Tot Anderlecht plots ging dwarsliggen en de VAR wél opeiste. De Pro League is hierin meegegaan. Dat is een belangrijk feit, want als je een match wil fixen, moet je ervoor zorgen dat de VAR weg blijft. Het is een hypothese, maar misschien heeft Veljkovic dat wel door zijn connecties kunnen bekomen.”
Ondertussen zit Bart Vertenten al meer dan een maand in de cel. Opvallend: zijn collega, Sébastien Delférière, werd meteen vrijgelaten onder voorwaarden. Van Delférière is geweten dat hij veel meer met Veljkovic belde. En ook financiële gunsten kreeg. Zo bedisselde Veljkovic een autokorting voor Delférière en stortte hij 10.000 euro in diens voetbalschool. Toch lijkt het erop dat het gerecht minder streng is met Delférière dan met Vertenten.
INSIDER 1: “Misschien komt dat omdat zijn vader, David Delférière, in het Uitvoerend Comité van de voetbalbond zetelt. Hij is er ondervoorzitter. Onderzoeksrechter Joris Raskin werd door dat Uitvoerend Comité in de licentiecommissie gestemd. Hij kent wellicht dus papa Delférière. Misschien was hij daarom wat milder. ”
Minder mild was de Belgische Voetbalbond. Die beslisten quasi onmiddellijk om zowel Delférière als Vertenten levenslang te schorsen. Op 11 oktober kwam vanuit de KBVB de mededeling dat ze nooit nog een wedstrijd zouden fluiten. Een nogal drastische beslissing als de schuld van je personeelsleden nog niet vaststaat. Vertenten was op dat moment zelfs nog niet bij de onderzoeksrechter voorgeleid.
INSIDER 3: “Doordat de voetbalbond zo snel, zo’n overdreven signaal gaf, vermoed ik dat er meer aan de hand is. Ze wilden té duidelijk aantonen: ‘Kijk eens naar ons, we doen onze job: de twee bedriegers liggen buiten.’ Misschien omdat ze beseften dat ze zelf niet altijd het goede voorbeeld hebben gegeven. Of omdat er een ander potje gedekt moest blijven. De tijd zal het uitwijzen.”
Deel 2: Stond Moeskroen operatie Propere Handen in de weg?
10 oktober, start van Operatie Propere Handen. Er valt iets op in het lijstje met huiszoekingen. Bij tien eersteklassers valt het gerecht binnen, maar Moeskroen en Eupen laat men ongemoeid. De twee ploegen hebben nochtans een dubieuze hoofdrol gespeeld in de recente degradatiestrijd. Meer bepaald in een kolderwedstrijd op de laatste speeldag. Eupen moest met een zo’n groot mogelijk verschil tegen Moeskroen winnen om KV Mechelen achter zich te laten en dat gebeurde ook. Eupen maakte vier goals op twintig minuten, met in de hoofdrol een Japanse dwerg die ineens een kopbalwonder bleek te zijn. Dat is geen bewijs voor matchfixing, maar Moeskroen heeft zijn verleden tegen. Voor het derde jaar op rij hangt er een geurtje aan hun degradatiematchen. In 2016 versloeg Moeskroen op de voorlaatste speeldag verrassend Anderlecht. Hiervoor moesten de Henegouwers vooral Anderlechtspeler Filip Djuricic bedanken, die vroeg in de match knullig balverlies leed. Achteraf bleek dat Djuriric in de portefeuille van makelaar Fali Ramadani zat, die samen met makelaar Pini Zahavi de lakens bij Moeskroen uitdeelde. OH Leuven, die door deze mirakelzege degradeerde, zag het met lede ogen aan. Een jaar later ging Moeskroen winnen bij Kortrijk. Het gemak waarmee dit gebeurde was zo groot, dat de supporters van Kortrijk hun eigen spelers uitfloten. Vooral het gedrag van de Kortrijk-verdediger Vladimir Kovacevic sprong in het oog. Bij zijn idiote owngoal kon hij het niet laten ostentatief te grijnzen. Ook hier wist elke voetbalkenner: ‘cherchez le makelaar’. De Servische verdediger zat in de portefeuille van Vaskovic Boris. Deze man regelde ook de transfer van Kosanovic naar Mechelen. Dat deed hij niet alleen, maar met de beroemdste makelaar van de Lage Landen: Déjan Veljkovic. Had ‘De Jean’ toen al een neus voor lucratieve zaakjes bij clubs die in degradatiegevaar verkeren?
En in 2018 is er dus de verdachte Eupen-Moeskroen waarvan KV Mechelen-trainer Dennis Van Wijk al op voorhand suggereerde dat de Henegouwers hun neefjes uit de Oostkantons zouden helpen. De vriendendienst konden ze bij Mechelen niet hard maken, dus schakelden ze over op plan B om zich te redden: ze vochten de licentie van Moeskroen aan. Hierin waren ze al voorgegaan door SK Lierse, Cercle Brugge, Westerlo en OH Leuven. Telkens met hetzelfde argument: Moeskroen is in handen van makelaars en dat is volgens de regels van de FIFA verboden. Helaas wordt het befaamde Third Party Ownership al jaren door Moeskroen omzeild door mistige vennootschapsconstructies op te zetten.
Het circus begint in augustus 2015 wanneer 90% van de aandelen van Moeskroen door Gol Football Malta gekocht worden. De eigenaars achter dit bedrijfje: Pini Zahavi en Fali Ramadani, twee doorwinterde makelaars. In december 2015 beslist de Pro League echter dat makelaars geen eigenaar meer mogen zijn van een club. Geen probleem voor Moeskroen: in februari 2016 draagt Gol Football Malta zijn aandelen voor 10(!) euro over aan Latimer Limited, eveneens een in Malta gevestigde vennootschap. Ze is in handen van Adar Zahavi, de neef van Pini Zahavi. Juridisch zijn de sporen naar makelaar Pini uitgewist, maar in feite is er niks veranderd. Pini’s zoon Gil zit zelfs in het bestuur. Toch geeft de licentiecommissie een positief advies. OH Leuven vecht dit nog bij het Belgisch Arbitragehof voor de Sport (BAS) aan, maar op 9 mei 2016 heeft Moeskroen opnieuw zijn licentie voor het volgende seizoen beet.
Een paar weken na deze uitspraak, vindt er een opmerkelijke personeelswissel bij Moeskroen plaats. Niemand minder dan Paul Allaerts, directeur Arbitrage van de KBVB, wordt de nieuwe algemene directeur van Moeskroen. Een paar weken eerder was hij na een intern conflict met zijn scheidsrechters bij de voetbalbond opgestapt. Dat een scheidsrechterbaas naar de meest besproken club van het land trekt, doet de wenkbrauwen fronzen.
INSIDER1: “We begrepen er niks van. Paul was afkomstig uit Mol, de andere kant van het land, sprak niet goed Frans en werd nu de grote baas van een Waalse voetbalclub met een schimmige reputatie. Daar wil je toch niet mee geassocieerd worden?”
Nog vreemder wordt het als voorzitter Patrick Declercq in een kranteninterview toegeeft dat Allaerts op vraag van Zahavi en Ramadani naar Moeskroen is gekomen.
INSIDER 3: “Hij zou hen aangeraden zijn door Herman Van Holsbeeck, een goede vriend van Allaerts. Omdat hij Zahavi nog een wederdienst moest voor de transfers van Mbemba en Mitrovic naar Newcastle, hielp hij hen met de zoektocht naar een goede sportieve directeur.”
Opvallend, een week voor hij opstapte bij de KBVB, richtte Allaerts de vennootschap STEVMIJO op. Met een maatschappelijk zetel in Westende, dat momenteel als appartement te koop staat. De notaris die de akte opstelde is Domien De Lelie uit Borgerhout. Zijn naam komt ook in een andere oprichtingsakte voor, namelijk in deze van Management DV, het bedrijf van de Servische makelaar Déjan Veljkovic. Allaerts wordt niet graag met Veljkovic geassocieerd. Ook toen dit blad hem er vorige week op wees dat hij in december 2015, in zijn hoedanigheid van scheidsrechterbaas, ging tafelen met Veljkovic, beweerde hij dat ‘Veljkovic toevallig in het restaurant aanwezig was.’ Hij was er ook zeker van dat hij niet over de matchen van Vertenten had gepraat.
INSIDER1: “Daar bestaan nochtans bewijzen van. Dat was voor de match Waasland-Beveren – Lokeren. Vertenten wou die liever niet fluiten en Veljkovic maakte daar een grapje over bij Allaerts: ‘Ge weet toch dat Bart van Beveren is?’ Er is een foto gemaakt van die ontmoeting, hij zit in het gerechtelijk dossier dat ondertussen zo lek is als een zeef. Veljkovic heeft zijn boekhouder mee. Allaerts was toen nog directeur arbitrage bij de KBVB. Waarom gaat een scheidrechterbaas tafelen met een makelaar en zijn boekhouder?”
In de vroege uren van 10 oktober, wanneer operatie-‘Schone handen’ start, wordt Allaerts bij de gearresteerden gemeld. Dat blijkt een vergissing te zijn, maar een paar Waalse journalisten nemen contact met hem op. Tegen hen geeft Allaerts toe dat Moeskroen een viertal spelers van Bayat huisvest, maar hij legt er meteen de nadruk op dat de club ‘geen enkele relatie met Déjan Veljkovic’ onderhoudt. Over zichzelf kan hij dat niet beweren. Er zijn door de speurders immers telefoongesprekken tussen hem en Veljkovic afgetapt. Opvallend is dat Allaerts Veljkovic sommeert om persoonlijk af te spreken. Zo staat het letterlijk in een onderzoeksverslag: Gesprek 5 maart. Déjan belt met Allaerts. Déjan moet Paul deze week zien. Paul zegt dat Déjan maar naar Moeskroen moet komen. Ze spreken af op dinsdag om 15 u aan het stadion. De speurders weten niet wat er tussen die twee gezegd is. En volgens bronnen bij het onderzoek werd Allaerts daar ook niet over geïnterpelleerd. Er zijn ook geen huiszoekingen bij Moeskroen uitgevoerd. Het schept de indruk dat Joris Raskin bewust Moeskroen ongemoeid wou laten. Dat vermoeden wordt versterkt wanneer het gerecht, één dag nadat Raskin van het onderzoek werd gehaald, wél in Le Cannonier binnenvalt. Hing de licentie van Moeskroen als een Zwaard van Damocles boven het onderzoek? Dat zou kunnen. Onderzoeksrechter Joris Raskin zetelde sinds 2011 in de licentiecommissie. Hij maakte dus deel uit van het gezelschap dat telkens groen licht gaf aan Moeskroen. Als die club in opspraak zou komen tijdens zijn onderzoek, zou er misschien een onfrisse licentiekwestie op tafel komen. Opvallend is de timing van Raskins ontslag uit die licentiecommissie: zaterdag 17 maart 2018. Twee dagen later, op maandag 19 maart, verschijnt in Het Laatste Nieuws dat Moeskroen een positief advies van de licentiecommissie heeft gekregen.
Op 7 mei legt Moeskroen een statutenwijziging neer bij de Rechtbank van Koophandel in Doornik. Daarin wordt melding gemaakt dat op 9 maart ll. Zahavi Adar en Zahavi Gil waren opgestapt en dat de Thaïse mogul Piempongsant Paroj zijn intrede in het bestuur heeft gemaakt. Zwart op wit wordt hierdoor aangetoond dat de Zahavi-clan al drie jaar lang Moeskroen in handen had. Hoe is het dan mogelijk dat dit gegeven door de licentiecommissie werd genegeerd? Bij de voetbalbond is licentiemanager Nils Van Brantegem karig met commentaar: ‘Ik doe geen uitspraken over specifieke dossiers.’ Helemaal ijzingwekkend is de datum van de laatste akte die door Moeskroen aan het Tribunal de Commerce in Tournai wordt voorgelegd. Op 9 oktober 2018, één dag voor Operatie Propere Handen worden de statuten opnieuw gewijzigd. Royal Excelsior Moeskroen wil een naamloze vennootschap worden. Dit met een batterij nieuwe aandeelhouders, voornamelijk Belgen, die een minderheidsparticipatie naast Bogo Limited, de vennootschap van Piempongsant, hebben. Van de Zahavi’s is geen spoor meer. Wel duikt er een zekere Almir Totic, een Serviër, in het bestuur op. Op het internet is niks van de man terug te vinden en voor alle voetbalcollega’s is hij een volgslagen onbekende.
Hoe komt het dat de licentiecommissie en het BAS Moeskroen jaren lang niks in de weg legden? Konden Allaerts en Co er rekenen op vriendendiensten? Feit is dat er de voorbije jaren in het BAS voetbalbobo’s werkzaam waren. Zoals Ludwig Sneyers, de voormalige voorzitter van de ProLeague en ex-bondsvoorzitter François De Keersmaecker. In 2015 was de dubbele pet van De Keersmaecker het onderwerp van een proces. Namelijk toen tweedeklasser Eendracht Aalst naast zijn licentie greep. Ze vochten de beslissing van het BAS in kort geding bij de Rechtbank van Dendermonde aan en kregen gelijk. Op 15juli 2015 oordeelde die dat de voorzitter van de KBVB, François De Keersmaecker, niet terzelfdertijd voorzitter van de voetbalbond én ook bestuurder van het BAS kon zijn. De onpartijdigheid van het BAS als arbitrage-instelling kwam zo in het gedrang, waardoor het recht op een eerlijk proces niet kon gewaarborgd worden. Op 30 juli werd die beslissing door het Hof van Beroep teruggeschroefd. De Keersmaecker bleef er tot in juni 2017 doodleuk zitten.
Vier jaar op rij werden de bezwaren tegen de licentie van Moeskroen voor het BAS van tafel geveegd. HUMO wilde wel eens weten wat hun drijfveren waren om dit te doen. De meeste arresten kan je op de BAS-website raadplegen, maar die van Moeskroen zijn onvindbaar. Dus snel een telefoontje naar het BAS. ‘Sorry mijnheer, de club heeft er voor gekozen die niet te laten publiceren. Ze hebben dat recht, dus dan moeten we ons daar aan houden,’ zegt voorzitter Herman Verbist. We wilden ze dan maar bij Moeskroen gaan opvragen, maar het gerecht was ons voor. Twintig uur na onze telefoon, viel het gerecht bij het BAS, de voetbalbond en Moeskroen binnen.
Ondertussen zit men bij de voetbalbond met de handen in het haar. Zeker nu uit FootballLeaks blijkt dat ProLeague-CEO Pierre François altijd heeft geweten dat Pini Zahavi bij Moeskroen aan de touwtjes trok. François is ook de man die zich graag met scheidsrechterkwesties moeit. Wat verboden is door de UEFA. ‘Dat er belangenvermenging is binnen de voetbalbond,’ gaf bondsvoorzitter Peter Bossaert zelfs ruiterlijk toe. En beterschap is er vooralsnog niet te zien. Drie weken geleden nam Paul Allaerts zijn mandaat op als lid van het Uitvoerend Comité van de voetbalbond. Hij kan dus mee beslissen over de mensen die in de licentiecommissie zetelen. En die kunnen dan op hun beurt beslissen over de toekomst van zijn Moeskroen.
Een paar dagen na de publicatie in HUMO werd Veljkovic spijtoptant. ‘De voetbalwereld siddert en beeft,’ schreven de kranten. Of dit zo is, zal nog moeten blijken. Mijn voorspelling: er zullen een pak onfrisse liaisons tussen Veljkovic en voetbalbobo’s boven water komen, maar er zal geen spaander van het matchfixingverhaal overeind blijven. In die bewuste weken van maart 2018 heeft Veljkovic zijn hand overspeeld. Hij mocht dan wel aan de bestuursleden van KV Mechelen beloven dat spelers en scheidsrechters in zijn zak zaten, de feiten spreken hem tegen. Het ziet ernaar uit dat hij gewoon een grote mond heeft opgezet. Er is geen enkel bewijs dat men daadwerkelijk tot het manipuleren van matchen is overgegaan. Dat blijkt ook uit de signalen die zijn advocaat Kris Luyckx de wereld instuurde: ‘Vertenten heeft niks te vrezen.’ Of dit ooit zijn gefnuikte carrière zal kunnen herstellen, is nog maar de vraag.